De belletjes van Kerstmis

 Buurvrouw's Blog is tegenwoordig ook als podcast te beluisteren via o.a. SoundCloud, Spotify én via het YouTube kanaal van De Dames Amarant

Links ik en rechts de buurvrouw

Hallo buurvrouw’s buurvrouw hier. Het is weer tijd voor een blog, want er is heel veel gebeurd de afgelopen tijd.

Ja, moet je dat nu vertellen buuv. Ik heb nog geen koffie!

Ja, zo meteen buurvrouw. Nu eerst het blog

Eerst het blog? Ik moet koffie!

De Dames Amarant

Zoals jullie wellicht weten,  zijn mijn buurvrouw en ik beide lid van het Groot Geen Vissersvrouwenkoor hier in het dorp. En ons koor verzorgd al jarenlang de achtergrondzang bij de liedjes van De Dames Amarant.  Dat is een hele mooie samenwerking. Alhoewel we soms heel wat te stellen hebben met de Dames Amarant.

Iets te stellen! Het zijn arrogante ouwe zeikwijv …

Stil, je hoeft niet de hele vuile was buiten te hangen buuv.

Ik heb altijd schone was!  

links ons koor - rechts het vreemde koor

Wat schets onze verbazing toen we de meest recente kerstclip van Amarant zagen. In de kerk, waar we zo mooi het lied ‘Niet alleen met Kerstmis’ hadden gezongen, stonden ze nu doodleuk met een heel ander koor! 

Ja, stom koor! En ze leken allemaal op elkaar. Ons koor lijkt helemaal nergens op en we zingen veel mooier hè buuv!

Ja, laat mij nou is even verder vertellen buurvrouw. Een dag later kwamen De Dames, alsof er niets                                                                                          aan de hand was, een kopje koffie drinken 

Ja koffie, zij wel

Ja koffie! ....  In ons buurhuis waar we net aan het repeteren waren. 

Charlottte

Natuurlijk stormde Charlotte, onze dirigente, zwaaiend met haar dirigeerstok direct op de Dames af: “Dames! Wat is dat met die kerstbelletjesclip! Waarom is mijn koor niet gevraagd!?

De Dames reageerde alsof er niets fout aan was: “O leuk, hebben jullie de clip gezien”

Charlotte liep helemaal rood aan:

Net als jij hè buuv!

Ik word nooit rood! Maar goed, Charlotte ging dus helemaal los: "Al jaren werken we samen en nu staan jullie ineens met een inferieur koor te zingen. Ik, ik, ik ben furieus!!!"

Ja, ja hè buuv! en toen zijn we er met hele koor bij gaan staan en vertelden allemaal hoe boos we waren.

Ja precies. En toen zeiden De Dames Amarant: “Nou rustig maar koorvrouwtjes. We hadden inspiratie en in de kerk was een koor aanwezig”

Charlotte: “Inspiratie, inspiratie! Jullie hadden kunnen bellen of appen”

"Ja, maar Charlot", zeiden De Dames Amarant, "even vertrouwelijk. Je weet goed dat jullie niveau niet meer de hoogte heeft die het had, jullie zijn de laagte kwijtgeraakt."

Henri een jaar geleden

Nou, dat was natuurlijk een stoot onder de gordel voor Charlotte. Ze barstte in tranen uit. Want het is waar een paar weken geleden is Henri van ons heen gegaan. De vriend van Charlotte.

Ja! en mijn zus, o nee m'n broertje, o nee broer. 

Charlotte: "Henri, mijn lieve kleine Henri. Hij was al perfect verbouwd. Eén meter zesenveertig lang en ik kon zo fijn op hem neerkijken."

Ja, want jaren geleden had mijn buurvrouw nog een zus, Henriette. En dat is nu Henri geworden

Ja precies en dat vond ik helemaal leuk hoor buuv. Maar ik had met toen wel al gewaarschuwd dat die dan een heel klein mannetje zou worden

Ja dat weten we nu wel. Maar daar gaat het nu niet om buurvrouw. Een man is een man. Lengte maakt niks uit

Nou ….

Still!!

Maar ik heb nog steeds geen koffie buuv

Het was mooi, echt prachtig. Charlotte had haar leven lang al een fascinatie voor kleine mannen en ze werden verliefd, allebei. Jaren zijn ze gelukkig geweest.

Henri met Pedro in de Ferrari

Nou even niet hoor buuv. Toen Henri Pedro, uit Spanje liet komen en de hele tijd met ‘m rondreed in die ferrari.

Ja, dat is een ander verhaal buurvrouw. Dat vertellen we nog wel een andere keer.

Ook dat die die grote prijs heeft gewonnen in de loterij? Anders had die het ook  nooit kunnen doen hè buuv. 

Heb jij trek in koffie?

Ja

Hou dan is even je tetter

Uh ... ik zeg niks meer buuv .... koffie?

Het ging mis tussen Henri en Charlotte toen Henri een documentaire zag over operatie in Amerika, waarmee je langer kan worden gemaakt.

Ja, en ik vond het maar een beetje eng hoor buuv. Die kleine beentjes van m’n zusj … o nee, broertje .... o nee, nou is die m´n broer, waarmee die zo doorzaagd door midden is geworden.

Ja, maar het is wel gelukt buurvrouw. $ 70.000,- maar liefst kostte het. Maar het is niet te geloven. Henri kwam dertig centimeter groter terug. Hij is een knappe vent geworden. 

Maar ja, Charlotte was in tranen!: "Hoe kun je Henri! Hoe kun je me dit aandoen!"

Henri voor en Henri na de operatie

Henri: "Ja maar Charlotte ik kan nu overal bij en ik kan eindelijk zelf oliebollen kopen bij de
oliebollenkraam. De verkoopster zag me eerst nooit staan. Ik kwam niet boven de toonbank uit."

Charlotte"Dus je houdt meer van oliebollen, dan van mij!" ....

Henri: "Nou uh .... Maar Charlotte, ik wil best wel zo nu en dan op m’n knieën gaan zitten. Dan lijk ik weer klein”

Charlotte“Dat is niet hetzelfde Henri! Niet hetzelfde”

Het kwam niet meer goed. Charlotte wilde niet meer van Henri weten. Hij is weer terug naar Amerika gegaan en heeft daar een groot huis, met zwembad, gekocht en het gerucht gaat dat die weer met Pedro is. Maar dan weet Charlotte nog niet.

Het was toch vals hè buuv, dat de Dames Amarant d´r over begonnen dat we de laagte kwijt zijn zonder Henri.

Ja, het was niet helemaal netjes, maar ze de Dames hadden wel een beetje gelijk. 

Gelijk??

Ja, Henri had een hele mooie bariton gekregen na z’n transitie en dat gaf ons vrouwenkoor toch iets extra’s.

Ik heb een idee buuv. Als we Barrie en Ton nou vragen?

Waar heb jij het nou over. Bariton vragen?

Ja! Barrie en Ton ..... En toen kwam er een olifant met een hele lange snuit en die blies het blogje uit. Krijg ik nou eindelijk koffie buuv!

Wordt vervolgd 

HET JAAR VAN DE TIJGER

We hadden ze nog zo gewaarschuwd! Het is nu al bijna een maand geleden en Agnetha en Annie-Friet zijn nog steeds niet terug uit India! 

De Dames Amarant zijn wel al terug, maar die deden er heel vaag over. Iets dat de nichtjes niet gelijk mee terug wilden of zo. We geloven er niets van. Er is iets vreselijks gebeurd daar!  De buurvrouw zei het heel treffend: 

"Als je net als de vogeltjes in een bos gaat staan te zingen, dan kan je er op wachten dat een kat je opvreet ......"

Maar ik zal eerst wel even vertellen hoe het allemaal gebeurd is.

Vlak na de opnamen voor de clip 'Zo'n afgelegen pad' vroegen De Dames plotseling aan ons: "Wat denken jullie van een reisje naar India? We hebben een goedkope charter kunnen regelen en jullie kunnen allemaal mee met het vliegtuig. We hebben namelijk bedacht dat, omdat jullie altijd zo goed op onze achtergrond zijn, jullie nu weleens op de voorgrond mogen in een clip. En wat is daarvoor een mooiere gelegenheid dan 'Het jaar van de tijger'.

Nou, toen roken we al lont. Er zat een addertje onder het gras of beter gezegd een tijgertje tussen de struiken. Ze dachten echt dat wij zo gek waren om in de Indiase jungle, waar allemaal tijgers rondlopen, een clip voor ze op te nemen. Zelf zouden ze op een afstandje blijven zeiden ze. Zogenaamd om niet per ongeluk in beeld te komen, maar wij wisten wel beter. Ze waren zelf bang voor die tijgers en helaas, weten we nu bijna zeker, terecht.

Links de in de kou kleumende nichtjes 
De Dames Amarant (rechts) hadden
voor zichzelf natuurlijk een
straalkacheltje geregeld

Gelukkig trapte niemand van ons koor er in, behalve natuurlijk weer de Zweedse nichtjes Agnetha en Annie-Friet. Gek op aandacht als ze zijn, wilden ze hoe dan ook in die clip. Charlotte herinnerde ze er nog aan dat ze drieënhalf jaar geleden hartstikke ziek zijn geworden toen ze stiekem hadden meegedaan met de clip 'Kerstservetjes'.

Door de Dames waren ze meegenomen naar hun thuisland Zweden waar ze bijna een hele dag in een weiland in de sneeuw moesten staan. 

Maar ja, wat we ook zeiden, het hielp niet. Een paar dagen later vertrokken ze met De Dames naar India. Het laatst wat we van ze hoorden, was toen ze appten dat ze door De Dames op weg waren gestuurd om zelf de opnamen te maken met hun telefoon en dat ze het filmpje mochten doorsturen zodra het af was. 

De laatst bekende beelden 
van Agnetha en Annie-Friet

Ze waren dus helemaal alleen in die jungle! Het kan nooit goed gegaan zijn! In het laatste beeld zie je alleen nog maar de sjaaltjes liggen die ze om hadden en hun zonnebrillen. Ze zetten nooit hun zonnebrillen af!  (Ok, in de Kerstclip hadden ze de brillen wel afgezet, maar dat was omdat ze vermomd waren.)

Daar liggen de sjaaltjes en zonnebrillen.
Waar zijn Agnetha en Annie-Friet?!!

Ach, het is één en al ellende de laatste tijd. Ik heb zelfs nog niets verteld over die toestand met Charlotte en Henri nadat Charlotte had ontdekt dat ook Pedro in het bos was tijdens de opnamen voor 'Zo'n afgelegen pad'. Nou ja, dat komt wel in een volgend blog. Eerst een kopje thee nu .....

                                                                    De buurvrouw's buurvrouw

NB: hardvochtig als ze zijn, hebben De Dames Amarant de clip gewoon op internet gezet: 

Er is leven na de lockdown

Charlotte klaagde twee jaar geleden al dat buuv en ik sinds 2019 niet meer in het blog hadden geschreven. "We moeten wel een beetje 'in the picture blijven'" zei ze. Maar ja, we hadden 't druk. We gingen steeds vaker met de bus door het hele land naar bejaardenhuizen om op te treden en daarnaast hadden we ook nog repetities én koffie drinken natuurlijk.

De Dames Amarant vonden het niets, dat 't koor helemaal in de bejaarden zat. Charlotte had wel al een paar keer gevraagd of De Dames dan niet mee wilden, maar "Dat is veel te veel Willeke" zeiden ze dan tweestemmig. 

Ik weet niet waarom dat erreg was. Willeke is heel lief en kan mooi zingen. Ik denk dat ze jaloers waren. De Dames zijn niet zo lief en uh ......

Zus en Ans

mevrouw Krupél

Hoe dan ook, toen kwamen ineens de donkere dagen van maart 2020. Als eerste gingen de bejaarden achter slot en grendel. De dag dat de tehuizen op slot gingen, waren we net voor een optreden in een verzorgingstehuis. We moesten direct weg van de directie. Mevrouw Krupél konden we nog net op tijd door de draaideur van het verpleegtehuis naar buiten slepen. Dat was een heel gevecht want de verzorgsters geloofden niet dat ze bij ons koor hoorde. Zus heeft de boel gered. Ze heeft de draaideur geblokkeerd zodat Ans en ik mevrouw Krupél net op tijd in het koorbusje konden zetten. 

Het werd steeds erger. Het koor mocht niet meer bij elkaar komen in het buurthuis en er kwamen steeds meer regels waardoor ik nergens meer koffie kon gaan drinken! Zelfs in de supermarkt hadden ze geen gratis kopjes koffie meer!!! Nou en toen kwam vorig jaar ook nog de avondklok. Gelukkig mocht ik 's avonds na negen uur nog naar buiten met m'n hond Douwe, zodat ik wandelend in de buurt nog kon ruiken waar ze eerder op de avond koffie hadden gezet. 

Zou je net zien! Drie dagen na ingang van de avondklok viel Douwe in slaap onder het tafeltje van de koffiezettert en werd nooit meer wakker. Hij was al 18 jaar, dus het was verwacht, maar toch ........ ik werd nog verdrietiger dan ik al was. Gelukkig had ik m'n papegaai Egbert nog. Die kan heel goed blaffen en als je vraagt of hij een hond is, blaft hij nog een keer extra. Dus ik kon 's avonds blijven wandelen ...... totdat ik een keer tegen een BOA opliep en die gaf me gewoon een bekeuring! Hij zei dat papegaaien niet uitgelaat hoefden te worden, puh!!! Egbert is nog heel hard gaan grommen, maar dat hielp niet.

Egbert en ik zijn de volgende dag naar 't asiel gegaan en daar hebben we een lieve hond uitgezocht die d'r baasje had verloren aan Corona. Egbert heeft eerst getest of ze goed kon blaffen en dat was allemaal in orde. Eén minpuntje was er wel. Ze heette Thea. Je begrijpt dat ik niet de hele tijd Thea kon gaan roepen. Dat schept verwarring. Voor je het weet geeft iemand je thee! Nu heet ze dus Douwe II. Twee rijmt op Thee, dus daar was ze snel aan gewend vooral als je gelijk Ja er achteraan zegt. Eigenlijk heet ze dus nu voluit Douwe TweeJa. Buuv zei, dat een meisjeshond geen Douwe kan heten, maar dat vond ik wel wat bekrompen van buuv. Wie zegt dat ze zich diep van binnen geen jongetjeshond voelt. Henri was het daar natuurlijk helemaal mee eens en hij heeft nu dan ook een bijzondere band met Douwe II.

Het koor met De Dames 
Amarant in het Fake Café

Zou je zeggen natuurlijk dat buuv en ik tijdens de lockdown genoeg tijd hadden voor het blog, maar het hele koor zat in een depressie en er gebeurde verder niks. We vonden het ook heel erreg flauw van de Dames Amarant dat we niet mee mochten doen met de lockdown recordings. Maar toen hoorden we van het Fake Café en daar zijn we afgelopen Kerst met z'n allen binnengevallen om 'Niet alleen met Kerstmis' mee te zingen. Dat was een groot succes en nu blijkt dat na die opnamen de Dames Amarant een grote zoekactie naar ons zijn gestart, want ze hadden een idee voor een clip. We kwamen nog steeds niet in het buurthuis en ja, ze wisten niet meer waar we woonden. Charlotte nam ook de telefoon niet aan als ze belden, want die was nog steeds boos over dat we nooit voor de lockdown recordings waren gevraagd. 

Henri

Nu is er iets dat eigenlijk niemand mag weten, maar hier kan ik het wel vertellen want dit staat toch alleen maar op interdenet. Het koor is een jaar na de eerste lockdown periode weer regelmatig gaan repeteren in het Oostbester Bos, dat vlak naast ons woonplaatsje Dudam ligt. Mevrouw Krupél had voor iedereen mondkapjes gebreid en we hielden netjes anderhalve meter afstand. We gebruikten Henri als afstandmeter. Hij ging voor we begonnen met zingen overal even liggen tussen de koorleden. Henri is één meter zesenveertig, dus Henri met een espresso kopje op z'n hoofd was precies de goeie afstand.

Het is maar een paar keer gebeurd dat die vergat dat die z'n espressootje eerst op moest drinken voordat die ging liggen, maar voor de rest ging het goed. Het bos beviel ons eigenlijk wel om te repeteren, dus ook toen we weer in het buurthuis mochten, kwamen we er nog regelmatig terug. 

En toen vorige week schoten plots achter twee bomen vandaan ....... De Dames Amarant!!! "Wat doen jullie hier???" vroegen ze. "Wat doen jullie hier????" vroegen wij. Ze gaven geen antwoord, maar bleven de vraag maar herhalen in diverse melodietjes want, zeiden ze, ze hadden inspiratie en het zou zo een liedje kunnen worden.

screenshot clip 
Afgelegen pad 

Uiteindelijk lukte het Charlotte ze te laten stoppen met zingen door drie keer met haar dirigeerstokje op hun hoofd te tikken en kwamen we er uiteindelijk achter wat ze in het bos deden. Ze waren op zoek naar een afgelegen pad, zeiden ze. Nou ja, we hebben genoeg afgelegen paden in ons Oostbester Bos. Er is wel een treinstation .... en een hotel ..... en een paar terrasjes .................. O ja, en de oliebollenkraam staat er het hele jaar en Henri parkeert z'n auto er weleens, maar voor de rest is het er best wel afgelegen en kom je nauwelijks iemand tegen. Nou, toen zaten we met het hele koor ineens in de clip Afgelegen pad.

We hoorden dat de Dames nu bezig zijn met een liedje over een tijger ...... dat klinkt wel gevaarlijk. Ik ga zo even naar buuv om te vragen of ze ook in die clip zou willen. Buuv heeft een kat, dus misschien weet zij wel of het niet te gevaarlijk is .................

De buurvrouw  

Pompoenentijd

Wat ben ik blij dat Charlotte het deze week eindelijk heeft bijgelegd met de nichtjes Schlätte. Het was sowieso een rare ruzie. Wat maakt het nou uit dat ze vorig jaar buiten het koor om in de kerstclip van De Dames Amarant hebben meegespeeld videoclip 'kerstservetjes'. Ze zijn daar trouwens behoorlijk voor afgestraft. Ze waren pas eind maart uitgehoest van de dubbele longontsteking die ze allebei hadden opgelopen. Ik vraag me weleens af of we het overleven als we met z'n allen mee blijven doen met al die rare videoclip fantasieën van de De Dames. Als ik nog terugdenk aan die gammele loveboat videoclip 'Ik ga met kerst met de Loveboat mee' waar we twee jaar geleden in mee zijn gegaan!

Betje Bet

Een heel jaar heeft het koor door alle toestanden (zie blog 'woelige tijden')  niks meer gedaan en ik vind het heel leuk dat we eindelijk weer van start kunnen gaan, maar wat me niet bevalt is dat Charlotte precies een paar dagen voor Halloween de repetities weer laat beginnen. OK Betje Bet houdt zich al twee jaar aardig rustig, maar de nichtjes Schlätte hebben, om weer op goede voet met iedereen te komen, aangeboden een grote pan pompoensoep te maken. Nou of dat gaat helpen! 

De horror pompoen

Ze hebben zeker die vreselijk clip Pompoen niet gezien!!! Echt ik schrik er nog weleens wakker van. Zo'n vrolijk liedje lijkt het, maar ik weet wel beter ........... brrr .... 

Poko

Nou ja, ik ga zo meteen even langs de buurvrouw. Ze zou bij Zus informeren of Betje Bet dit jaar een beetje rustig blijft met Halloween. Kan ik gelijk even vragen wat er nu eigenlijk met Poko aan de hand is. Ze zal toch niet weer van persoonlijkheid gewisseld zijn? Ik weet nog dat ze een tijd Marie Antoinette is geweest, maar ze is nu al zolang indiaan, daar ben ik aan gehecht geraakt. Moet ik straks weer helemaal wennen aan iemand anders! 
Merkwaardig mens is 't toch ook. Ze heeft al meerdere persoonlijkheden aangenomen en niemand weet nog wie ze echt is. Ja, de nichtjes Schlätte zouden het moeten weten (het is hun tante) maar die laten zich er niet over uit. 

Hoe dan ook, Poko ziet er ineens heel anders uit en er hangt de hele tijd zo'n rare brandlucht om haar heen. Het is niet de gebruikelijke rooksignalen lucht. Dat rook wel lekker. Nee, ze ruikt nu een beetje aangebrand, een soort barbecuelucht? En wat moet ze nu in godsnaam ineens met een hark!!????? 

Nou ja, we komen er wel achter. Eerst maar door die vreselijke pompoenentijd heen komen. Pompoensoep! Ik ga er echt wat van zeggen. Het is gevaarlijk!!!

De buurvrouw's buurvrouw

Woelige tijden

Ik in m'n koor-
kleding

De Zweedse nichtjes Agnetha en Annie-Friet Schlätte zijn uit het koor gegooid!

Achter de rug van Charlotte om hebben ze toch meegedaan aan de kerstspecial van De Dames Amarant. Ze dachten dat ze niet herkend zouden worden zonder hun zonnebrillen, maar dan kennen ze Charlotte nog niet. Die ziet alles. Daar weet m'n broertje Henri alles van ....

Hoe dan ook, ik zal het uitleggen. Ons koor ligt al bijna vier maanden stil en Charlotte had de nichtjes gewaarschuwd dat ze niet zo maar zonder de rest van het koor met De Dames in zee mochten gaan. "Als niet het hele koor mee kan doen, dan doet niemand mee" had Charlotte gezegd. 

Annie-Friet en Agnetha in de clip, vermomd
(zonder hun zonnebril)

Annie-Friet en
Agnetha

Maar Annie-Friet en Agnetha miste de glamour en de glitter die er nu één maal is rond de Dames Amarant en dan houd je die wereldse meiden niet tegen. Die willen in de spotlights staan!


Maar laat ik bij het begin beginnen.
Eigenlijk begonnen alle koorproblemen dit jaar met Henri en de klimaatverandering. Het was veel te warm deze zomer en daardoor had Henri veel te veel ijsjes gegeten én omdat die het te warm vond om te bewegen werd die behoorlijk dik. Nou en toen schoot Charlotte's arm uit de kom   ......

"Wat nou warrig verhaal????...... Ik vertel het toch heel duidelijk buuv?!"

Ja, buuv zit hier naast me op de bank. D'r been zit in het gips omdat ze over Henri's stelten is gestruikeld en nu mantelzorg ik een beetje voor d'r. Stikheet heb ik het met de hele dag m'n jas aan bij de verwarming, maar ik heb het graag over voor buuv. "Zal ik nog een keer koffie zetten buuv?"

"Wat zeg je buuv? ... Nog warriger??? Ik ben heel duidelijk hoor en hoe bedoel je niet iedereen heeft alle buurvrouw's blog verhaaltjes gelezen?? Dan kunnen ze dat toch nog gaan doen buuv. Het staat allemaal op interdenet! ..... Niet zo rood worden buuv, daar zwelt je been van op"

Waar was ik gebleven. Nou ja, buuv wil het graag, dus ik leg het wel even uit. M'n broertje Henri is de vriend van onze koordirigente Charlotte. Hij is wel m'n broertje, maar eerst was die m'n zusje ...... "Hè, wat nou weer buuv? .... Hoe bedoel je? ..... Dat is helemaal geen overbodige informatie! Als die niet eerst een meisje was geweest, dan was die niet zo klein geweest toevallig!" Buurvrouw's Blog augustus 2016 "Memories (1)"

Dus wat ik wilde zeggen. Omdat Henri niet zo groot is, tilt Charlotte Henri vaak op als die ergens niet bij kan, maar dat ging half september dus helemaal mis en nu kan Charlotte al bijna vier maanden niet met haar stokje zwaaien. Ze heeft het geprobeerd met haar andere arm, maar daar gingen we verkeerd om van zingen.

"Zit niet zo te zuchten buuv. Ik leg alles heel goed uit nu"

Charlotte heeft, direct nadat ze uit de kom was geschoten, Henri op dieet gezet, want, zegt ze, ze valt dan wel op kleine mannetjes, maar niet op kleine dikke mannetjes Buurvrouw's Blog september 2016 "Memories (3)". Dat dieet ging prima (Charlotte zette alles wat eetbaar was gewoon heel hoog weg zodat Henri er niet bij kon) totdat begin november op het dorpsplein de jaarlijkse oliebollenkraam verscheen. Het was heel zielig zoals Henri daar elke dag stond te springen bij de oliebollenkraam. De verkoper zag 'm niet bovenin die kar, dus het lukte Henri maar niet om een oliebol te kopen. Toen heeft die stiekem op Marktplaats een paar stelten gekocht en zo ging die elke dag naar de oliebollenkraam om drie oliebollen te kopen én hij kon ook weer bij al het andere eten dat hoog was opgeborgen. Charlotte snapte er helemaal niets van dat Henri weer dikker werd.

Het koor in betere tijden (vorig jaar kerst) samen met de Dames Amarant

Ondertussen kwam het koor net weer een beetje op gang. Charlotte's arm werd al wat beter en dus was er hoop dat we, net als vorig jaar, toch weer met de kerstspecial van De Dames Amarant mee zouden kunnen doen. Buurvrouw's Blog november 2017 'We gaan naar Kloten'

Maar toen stond, twee weken geleden, ineens in paniek Henri aan m'n deur te bonken. Ik doe open en hij gooit gelijk die stelten in m'n gang "Vlug verstop ze, Charlotte komt er aan" schreeuwde Henri en hij rende het toilet in. Nou was buuv hier ook en die komt vanuit de woonkamer kijken wat er aan de hand is. Struikelt ze over die stelten heen!  Ondertussen kwam Charlotte binnen "Waar is dat kleine mormel" Ze rukte aan de toiletdeur, want ze weet dat die zich daar altijd verstopt, en gelijk schiet d'r arm weer uit de kom.

De hele verdere dag hebben we op de eerste hulp in het ziekenhuis gezeten, waar buuv in het gips ging en Charlotte d'r arm weer op z'n plek werd gezet. Het werd daar uiteindelijk toch nog wel gezellig. Het hele koor is op bezoek gekomen en we hebben voor de andere patiënten kerstliedjes gezongen. Wel een beetje uit de maat, want ja daar hebben we toch echt Charlotte voor nodig.

Toen viel het ineens op dat Agnetha en Annie-Friet er niet bij waren??? Charlotte vond dat al gelijk verdacht ..............

Vlak voor Kerst stond het nieuwe kerstliedje van de Dames Amarant online en ja hoor Agnetha en Annie-Friet zaten in de clip. Charlotte was woest.

De clip van De Dames Amarant: "Kerstservetjes"

Gisteren heeft Charlotte het koor bij elkaar geroepen. Agnetha en Annie-Friet waren heel verbaasd dat ze waren herkend. Ze beweerde eerst dat ze het helemaal niet waren en dat iedereen van het koor het kon zijn omdat we erg op elkaar lijken. Nou dat is natuurlijk de grootste onzin. Niemand in ons koor lijkt op elkaar. Zelfs ik, Zus en Zusje lijken niet op elkaar en wij zijn een drieling.

Nu heeft Charlotte de twee dus uit het koor gezet. Niet iedereen is het er mee eens. Tenslotte hadden we ze er niet voor niets bijgehaald. Er is geen man veilig in het dorp als alle vrouwen op het koor zijn en de nichtjes lopen los! Buurvrouw's Blog september 2016 "Memories (5)"

links: Agnetha en Annie-Friet
rechts: De Dames Amarant

Maar ja, voorlopig kunnen ze geen kwaad. Agnetha en Annie-Friet liggen nu met een zware verkoudheid in bed. De Dames Amarant waren met ze naar Zweden gereden en daar moesten ze voor de clipopnamen bijna een hele dag op een weiland in de sneeuw staan.

Tja, de roem heeft haar prijs.



De buurvrouw

Nog even over Kloten (Kerstspecial 2017-3)

Ik als koor

Charlotte vond het lull ...., ik bedoel vervelend, dat buuv geen verslag wilde maken over Kloten voor het Dudamse Dagblad en dus had ik aangeboden dat te doen, want Charlotte is, als dirigente van ons Groot Geen Vissersvrouwenkoor, veel te druk met de voorbereidingen voor het kerstconcert in het buurthuis komend weekend.

Dus ik ging net even langs bij buuv om te overleggen wat ik zou schrijven. Eerst wilde ze helemaal niet praten. "Kloten is ............ " en toen zei buuv een heel lelijk woord, maar ik schrijf geen lelijke woorden meer sinds ik een keer uit Feestboek ben gegooid toen ik iets had gezegd over

Buuv als koor

theedrinkende buurvrouwen.

Hoe dan ook, ik was net halverwege wat ik allemaal wilde schrijven toen buuv m'n blocnootje uit m'n handen trok. "Ben je helemaal van $%&87$6#@ van de pot &^(**(*$%3!!!! dat ga je allemaal niet opschrijven" schreeuwde buuv en ze werd weer is helemaal rood. "We worden nergens meer uitgenodigd met het koor als je dit allemaal opschrijft buurvrouw. Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat we een reputatie hoog hebben te houden!"

Puh, en nu heeft buuv dus toch zelf een verslagje voor het Dudamse Dagblad gemaakt en ik mag niks meer schrijven. Dat doet ze nu altijd. Ik ben toevallig heel discreet. Ik schrijf alleen maar op het interdenet .....

Maar ja, ik heb m'n blocnootje weer teruggepakt toen buuv even niet keek, dus ik kijk even wat ik ook al weer niet mag opschrijven van buuv ..................... Tjee, het is helemaal gekreukt en gescheurd toen buuv het op de grond gooide en er op ging stampvoeten .....

Even zien wat ik heb geschreven ...

"Iedereen was boos op de Dames Amarant omdat het koor met de goedkope chartervlucht mee moest en zij met hun privé vliegtuig vooruit vlogen."

De Dames
Amarant

Nou ja, dat doen ze altijd, dus dat kan ik wel schrappen ..... tjee wat staat daar nou, buuv heeft hier ook nog thee overheen gegooid ....... 

"In de bus van het vliegveld naar het skiresort was het best gezellig. Het koor zong kerstliedjes (echte kerstliedje, niet die van Amarant) en Charlotte stond vooraan in de bus te dirigeren. Het ging maar één keer mis, toen ze met haar dirigeerstokje de buschauffeur van z'n stoel sloeg. De bus bleef gelukkig nog net hangen in de vangrail, want het was best hoog daar ..."

Ja, dat was wel even schrikken en de buschauffeur was heel boos op Charlotte. Ze moest de rest van de reis achterin zitten en dat is ze niet gewend. Even lezen wat ik daar over schreef ....

Charlotte

"Ik ben dirigente, ik hoor vooraan in de bus" riep Charlotte de hele tijd. Henri probeerde haar tegen te houden toen ze toch weer naar voren liep, maar dat hielp niet echt. Ze sleepte hem gewoon mee over de grond terwijl hij aan haar been hing. Toen is Zus midden in het gangpad gaan staan en is het de rest van de busreis rustig gebleven."

Zus

Nou tot zover toch niks mis met m'n schrijfstukje ...

"Bij het skiresort aangekomen waren we nog maar net uit de bus toen de nichtjes Agnetha en Annie-Friet Schlätte de skileraar zagen en achter hem aan gingen, Zusje holde ook mee, maar die kon ik gelukkig nog bij d'r staartjes pakken. De nichtjes hebben we pas de volgende dag bij de opnamen van de clip weer teruggezien."

Zusje

Agnetha en
Annie-Friet

Even tussendoor. De nichtjes hebben echt een heel slechte invloed op Zusje. Nu is ze wel boos op me, maar op een dag zal ze me dankbaar zijn. Voordat je het weet ben je zwanger van zo'n skileraar. Dan moet buuv altijd weer zeggen dat dat niet kan als je over de zestig bent, maar Zus, Zusje en ik komen uit een heel sterk huisvrouwengeslacht. M'n tante uit Italië was al over de 68 jaar toen ze de jongste kreeg ..... Maar terug naar m'n verslag .... 

"Poko had de hele reis, zelfs voor haar doen, al een beetje vreemd gedaan en toen we d'r even uit het oog verloren, bleek dat ze naar de skipiste was gegaan en daar vuurtjes aan het stoken was. Daar was de hoteleigenaar niet blij mee, omdat de sneeuw wegsmolt en de skiërs over de houtblokjes struikelde die Poko overal rondstrooide." 

Poko

Poko was eigenlijk veel leuker toen ze nog Marie Antoinette was. Ik hoop dat ze gauw weer is in een andere persoonlijkheid schiet. Ik heb niet zoveel met indianen. Bovendien is WhatsApp een stuk makkelijker dan rooksignalen en het slaat minder op je keel. ..... maar ja, wat had ik nog meer geschreven ......

"'s avonds bleek dat Henri met een vreemde man was meegegaan die 'm had 

Henri

beloofd dat die op een alpenhoorn mocht blazen en niemand wist waar die gebleven was, maar gelukkig kwam die na een paar uurtjes gewoon weer opdagen. Hij had van de vreemde man een alpenhoorn kado gekregen en hij wilde gelijk een concert geven in de hotellobby, maar hij had nog geen twee tonen geblazen toen de hoteleigenaar met een rood aangelopen hoofd met hele lelijke *&^*&ë:a^$%$# woorden tegen Henri schreeuwde dat die onmiddellijk moest stoppen."

Ik heb nog aan buuv gevraagd of de hoteleigenaar familie van d'r was (hij werd ongeveer dezelfde kleur rood), maar buuv had van ellende al zes glazen gluhwein gedronken en ze keek me alleen maar heel wazig aan.   

"Charlotte was niet om te genieten de rest van de avond. Ik geloof dat ze Henri niet helemaal meer vertrouwt sinds die toestand op Ibiza met DJ Pedro en ze vond het heel verdacht dat Henri zomaar een alpenhoorn had gekregen van een onbekende man ..... "

Ja, dat was echt niks. Ik sliep met buuv in de kamer naast Charlotte en Henri. Ze bleef 'm maar ondervragen en volgens mij heeft ze hem weer ondersteboven gehouden. Ik weet dat die dat niet leuk vindt. Net toen het halverwege de nacht een beetje rustig werd, was er paniek ...... 

Ans

Mevrouw Krupel

"'s nachts bonkte ineens Ans op al onze deuren. Mevrouw Krupél was naar buiten gegaan en ze had haar niet tegen kunnen houden. Toen Krupél jong was had ze veel geskied en ze wilde nog één keer van de hoge piste af.  Overdag had Ans haar de hele tijd in de gaten gehouden, maar nu was ze toch aan de aandacht ontsnapt. Het hele koor stormde in paniek naar buiten, net op tijd om Krupél met wapperende haren naar beneden te zien skiën. Ja, het is toch nog een kranig mensje met haar 107 jaar."

Nou tot nu toe alleen maar reclame voor ons koor toch. O, hierna wordt het wel een beetje ....

"De volgende ochtend 11.00 uur was afgesproken dat we ons op de berg zouden verzamelen voor de clip van het lied 'Niet alleen met Kerstmis'. De Dames Amarant zagen het helemaal voor zich. Het koor in mooie kleding met als achtergrond de Zwitserse bergen, maar het ging niet helemaal zoals gepland. Het begon al slecht. De nichtjes Schlätte zagen er niet uit. Ze hadden hele doorgelopen ogen, Gelukkig hadden ze hun zonnebrillen bij zich, dus toen viel het niet zo op. 

Maar het ergste moest nog komen. Net toen alles een beetje stond, stak er een enorme sneeuwstorm op en er werd gewaarschuwd voor lawinegevaar. Toen de hoteleigenaar dat kwam melden, keek hij heel boos naar Henri. Die had 's morgens toch weer op de alpenhoorn geblazen en dat schijnt niet goed te zijn voor lawines. Maar ja, die sneeuw zou de hele dag duren, dus we konden de opnamen wel vergeten. Daar stonden we in onze mooie jurken, die we speciaal hadden laten maken door mevrouw Krupél.

Henri, Ans, Zus, Annie-Friet
en Agnetha

Nu zijn De Dames Amarant niet voor één gat te vangen, dat moeten we ze wel nageven. Uit hun koffer haalde ze een gigantisch groen scherm en dat hebben ze opgehangen in de hotellobby. "We verzinnen als we weer thuis zijn wel een leuk achtergrondje voor de clip" zeiden de Dames. De hoteleigenaar was helemaal tegen, maar toen zijn de nichtjes Schlätte even met 'm gaan praten op z'n kantoortje en toen vond die het uiteindelijk verder wel goed."

Ik, buuv, Zusje, Poko
mevr. Krupel en Charlotte

Ik begrijp echt niet waarom buuv vond dat ik dit allemaal moest schrappen. Hieruit blijkt toch dat we een heel initiatiefrijk koor zijn, dat zich door alle problemen heen slaat. Daar mag ons thuisplaatsje Dudam best wel een beetje trots op zijn!

Maar ja buuv was daar ook al helemaal niet te genieten. "Zijn we helemaal naar Zwitserland gegaan om voor een groen scherm te staan!!!", mopperde ze. Charlotte was ook boos en maakte ruzie met de Dames Amarant omdat die zeiden dat we nu de vliegreis niet vergoed zouden krijgen. Kortom de Kerstsfeer was er wel een beetje uit. Gelukkig zouden we nog naar Kloten gaan en daar zouden we, voor we naar huis vlogen, ons zusterkoor nog ontmoeten ........

"In Kloten stond Hildegard, de dirigente van het GKFUK (Der Grosse  Kein Fischersfrauenchor Umgebung Kloten) al te wachten toen we aankwamen met de bus. Met haar dirigeerstokje wees ze ons de weg naar de oefenruimte van hun koor. Een grote hangar vlak naast het vliegveld. 
Eerst waren we heel erg onder de indruk van de grote oefenruimte, maar er was toch een probleempje. We hadden van te voren Duitstalige kerstliederen ingestuurd, die we graag wilde laten horen aan ons zusterkoor, maar al na de eerste twee zinnen werden we overstemd door een opstijgend vliegtuig dat vlak over de hangar heen vloog en iedere keer dat we weer net waren begonnen met zingen, kwam er weer een nieuw vliegtuig over. Hildegard vond het heel raar dat we steeds stopten met zingen.
"Lauter singen!!! Lauter singen!!!  Niederlandse Scheiß Läuse ein bisschen Gerausch und dir stoppen mit singen??!!" "Hildegard vroeg of we wel een echt koor waren. Een echt koor zingt altijd door, zei ze, wat er ook gebeurt. Nou en toen nam het GKFUK koor het over van ons. Nog nooit hadden we vrouwen zo hard horen zingen. De vliegtuigen, die om de anderhalve minuut overvlogen, werden niet meer dan een zacht geruis op de achtergrond. Het koor ging met minstens 160 decibel over ons heen en het heeft nog dagen geduurd voordat we ons gehoor weer een beetje terug hadden ..................... Charlotte zat de hele terugreis in het vliegtuig een beetje droevig voor zich uit te staren, maar nog voor we op Schiphol aankwamen herpakte ze zichzelf.  "Wij zijn een écht koor" zei Charlotte tegen ons "wat Hildegard ook zegt"  En toen hebben we onze laatste fles gluhwein aangebroken ......... "

Nou ja, nu ik het zo teruglees ...... misschien heeft buuv wel gelijk. Kloten was een          beetje ...........

De buurvrouw

Engeltjes??

NB: De clip is toch nog wel mooi geworden.
Zelfs buuv is het er over eens dat we er heel mooi bijstaan in die kerk ........ maar waar kwamen die engeltjes ineens vandaan?????????????

De clip 'Niet alleen met Kerstmis'