Wat is dat nou voor geluid. Ik
hoor een heel zacht klopje op m’n deur. Dat kan de buurvrouw niet zijn, die
maakt altijd veel meer lawaai. Ik ga wel even open doen ………………………
“Buurvrouw??? …. Heb je een nieuwe bril? ….. Wat
sta je daar nou …… zeg is wat …..”
“Joe … buurvrouw …..”
“Wat praat je zacht, wat zeg je ???”
“Joe .. buurvrouw … Ik wil mij, als ik u tenminste
echt niet stoor en het gelegen komt even voorstellen. Ik ben de nieuwe
buurvrouw … Joe …… buurvrouw”
“Nieuwe buurvrouw??? Je woont al jaren naast me!!!”
“O nee, dat is m’n zus, die woont aan de andere
zijde. Ik ben haar jongere zusje. Ik ben pas komen wonen aan de andere zijde …
uh … kant”
Ik voel het bloed langzaam uit
m’n gezicht wegtrekken. Dit kan niet waar zijn. Nog een buurvrouw!!! ….. Wacht
dit is een list. Dit is gewoon m’n eigen buurvrouw en ze heeft zich verkleed om
binnen te proberen komen. Daar trap ik echt niet in !!
“Zus????”
“Ja, en ik
had graag koffie gehad …”
“Praat je
altijd zo zacht …. Wat zeg je nou ….”
“Kappoesjieno het liefst …………. Joe ………”
“….. hoe”
“????”
“Dat zeg je toch altijd buurvrouw “JoeHOE!!!!”
“Nee u bedoelt m’n zus. Ik zeg meestal alleen ‘Joe…..’,
meer red ik niet, dat komt ……..”
“Ok, het is leuk geweest buurvrouw. Moven
nu!!! Ik ga hier echt niet in trappen”
Wat!!! De buurvrouw!!! Ze komt
m’n tuinpad op!!! Het zijn er echt twee!!!!!!
“Joehoe buurvrouw!!!! …….. Joehoe zusje!!!!! …..
Ben je nou nog niet binnen bij de buuv!!! … Beetje daadkracht hè, niet zo
timide …. Kijk tikje op d’r ene schouder
…………….. Zie je ze kijkt gelijk de andere kant op, en nu vlug ……………. Zo de
andere kant er langs ………WE ZIJN BINNEN!!!!! ….. Gezellig hè buurvrouw dat m’n
zus hier nu ook woont. Ze is een beetje verlegen, maar dat verhelp ik wel ……………..
buuv??? ………. Buuv ben je nou flauw gevallen …… wakker worden buuv. JOEHOE
BUURVROUW!!!!”
Ik schrik wakker en zit gelijk
rechtop in m’n bed opgelucht dat het maar een droom was. Hoe kom ik toch op
zoiets. Ja, het huis naast me staat leeg en dan was er nog die opmerking van de
buurvrouw op Twitter dat ze een zus heeft in Rotterdam, maar dan nog …. Gelijk
maar naar beneden. Het is toch al zeven uur geweest en ik kom nu niet meer
in slaap. Nog maar net ben ik beneden als de deurbel gaat …… Daar staat de
buurvrouw …..
“Joehoe Buurvrouw!!!!”
Ongerust kijk ik achter haar ….
“Je bent toch wel alleen hè?”
“Uh …. Ja ….. ???”
“Kom maar binnen dan, we hebben iets te vieren.”
“???? Iets te vieren buuv?”
“Ja, dat er maar één zoiets … uh … zo iemand
……… bestaat als jij …. Asjeblieft je koffie …….”
Verbaasd kijkt de buurvrouw
naar het volle kopje koffie in haar handen, dat was al jaren niet gebeurd ….
“Grappig dat je dat zegt buuv. Heb ik je wel is al
verteld dat ik er één van een drieling ben? Ik kwam als eerste met m’n staart
er uit. M’n moeder zegt altijd dat dat heel erg kriebelde, maar het was een
zware bevalling al met al hoor. We hadden toen alle drie al een brilletje moet
je weten en ………….”
Van schrik sla ik m’n handen
voor m’n mond en door de zwaai met m’n armen stoot ik zo het kopje koffie uit
de handen van buurvrouw, die net een eerste slokje wil nemen. Het kopje spat
stuk op de keukenvloer ……………..
Wordt vervolgd.
De buurvrouw’s buurvrouw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten